Eve Gidiyoruz
La Jolla Shore Bir gün bana deseler ki hayatta yaptığın en güzel şey nedir? Kızımı doğurmaktır derim. Ve deseler ki ya 2. şey? Kızımı San Diego’da doğurmaktır derim 🙂 Günler süren gitsek mi kalsak mı, zor mudur kolay mı, değer mi değmez mi sorularının cevabını bizzat yaşayarak verdiğim için çok ama çok mutluyum. Gittim, kolaydı ve değdi. Dahası gezdim, tatil yaptım, […]
Defne 1 aylık
Günleri bir bir sayarken bir aylık oldu bile Defnecik:) Doğuma 1 ay kaldı ile doğalı 1 ay oldu cümlelerini kurmamın arası sanki sadece bir kaç gün. Halbuki ne çok şey değişti bu ikisi arasında. Benim adımın önüne anne, eşiminkine baba geldi, babalar dede, anneler büyükanne, kardeşler dayı ve hala oluverdi. Uçak için bir bilet daha alındı, arabaya […]
Defne 3 Haftalık
Şimdi de Teoman’ın bir şarkısından uyarlama şu dize dönüp duruyor beynimde. “Nasıl oluyor, vakit bir türlü geçmezken, günler, haftalar geçiyor… ” Sanki daha bir kaç gün önce doğdu Defnecik, 3 haftanın geçtiğine kim inanır, üstelik artık gece yerine sadece upuzun gündüzlerimiz varken. Oysa neler sığdırmışız bu insanlık için kısa ailemiz için koca 3 haftaya? Defne 4 günlükken […]
Defne 1 Haftalık
Kızımla beraber eve ayak bastığımız o ilk an aynı zamanda bazı şeylerin de bana dank ettiği ilk andı. Birçok şeyi hep doğuma kadar düşündüğümü ve planladığımı farkettim mesela. Daha sonrası hep daha az önemli, vakit gelsin de düşünürüz kıvamlıydı. Hani bir romanın Climax’i gibiydi doğum anı. Heyecanın, adrenalinin, duyguların en tepe noktada olduğu. Ardından gelen olayların yavaş yavaş […]
Defne Hastaneden Çıkıyor
3 günlük Defne hayatının ilk araba yolculuğunu (20 dakika), ilk defa açık havada nefes almayı (5 dakika) ve ilk kez market otoparkında anneyi beklemeyi (15 dakika) 25 Eylül 2012’de yaşadı. O gün bir ilk daha oldu. Defnecik babasını ilk defa gördü:) Aceleci kızım onu beklediğimiz günden 10 gün kadar önce gelince babacık bile onun hızına yetişemedi ve doğumdan […]
Defne’yle İlk Saatler
Şu an mememe yapışık yaşayan bu minik şeyin daha dün akşam karnımda olduğuna hala inanamıyorum. Son 9 ayın hem nasıl bu kadar hızlı hem de nasıl bu kadar yavaş geçtiğine inanamamam gibi. Kaç kardeş büyütmüş olursanız olun, kaç öğrenci yetiştirmiş olursanız olun, kaç kitap, dergi, blog, kurs bitirmiş olursanız olun hiç bir önemi yok. Anne olmadan anneliğin nasıl birşey olduğunu anlamanın […]
23 Eylül 2012
Funda’yı ziyaret etttikten 9, Iphone5’i inceledikten 8, Moğol yemeği yedikten tam 6 saat sonra gece 4’te farklı bir hisle uyandım. Sancı, ağrı ya da mide yanması değildi hissettiğim. Sadece biraz ıslaklık. Uyuyan ev halkına hiç ses etmeden kalkıp tuvalete gittim. Evet biraz çiş kaçırmış olmalıydım. Defne Hanım son zamanlarda idrar torbamın üstünde dans ediyordu nitekim. Tekrar […]
22 Eylül 2012
Ilık bir cumartesi sabahı. Annem, babam, kardeşim ve ben Çanakkale’deki evimizdeyiz sanki. Kahvaltıda Tahsildaroğlu peynir bile var:) Masada konuşulanlar belki 15 sene önceki bir cumartesi sabahından farksız. Benim yumurtam az pişmiş olsun , bir dilim daha kızarmış ekmek yer misin, domateslerden de alsana, bir bardak daha çay içerim, ….Herşey çok bilindik, herşey çok klasik. Ta ki […]
38. Hafta
Sana kavuşmama artık günler mi saatler mi kaldı kestiremiyorum ufaklık. Yatağın, araban, cicilerin, adın, yuvan, tüm ailen hazır seni bekliyor. Düşünüyorum da ne uzun yollar kattettin de bugünlere geldin. Portakalda vitamindin şimdi kucağımdaki dünya kürem. İstanbul’daydın şimdi La Jolla’lı oldun. Ne üniversite sınav sonucumu beklerken bu kadar heyecanlandım ne ilk defa İstanbul trafiğinde araba kullanırken. Ne ilk […]
37. Hafta
Canım kızım farkındayım ki senin içerde benim dışarda keyiflerimiz gayet yerinde ama artık yavaş yavaş valizini toparlayıp güneye inmeye başlasan diyorum:) Doktor amcadan öğrendiğime göre kapıyı azıcık aralamışsın ama bir güne mi yoksa iki haftaya mı buralarda olursun bilemiyorum.Ben sürprizleri severim ve sen daha ilk günden sürpriz yapıcaksın demek ha. Harika! Şu an ailecek bir TV programı […]